எங்கும் நிறைந்த இறையோனே
எங்கும் நிறைந்த இறையோனே
எல்லாம் அறிந்த பெரியோனே
உன்னையே நாங்கள் வணங்குகின்றோம்
உன்னிடம் உதவிகள் வேண்டுகின்றோம்
உன்னிடம் உதவிகள் வேண்டுகின்றோம்
யாஅல்லாஹ்! யாரஹ்மான்! யாரஹீம்!
உன்னைத் தவிர இறையில்லை
உனக்கே யாரும் இணையில்லை
மண்ணும் விண்ணும் உன் உடமை
மலரும் ஆட்சி உன் உரிமை
தனித்தே என்றும் நிலைத்தவனே
தாஹா நபியைத் தந்தவனே
ஆற்றல் எல்லாம் உரியவனே
அனைத்து புகழையும் உடையவனே
அனைத்து புகழையும் உடையவனே
(எங்கும் நிறைந்த)
எல்லா உலகையும் ஆழ்பவனே
நல்லார் நெஞ்சினில் நிறைந்தவனே
இல்லார் இதயம் குளிர்ந்திடவே
இனிதாய் அருளைச் சொரிந்திடுவாய்
இம்மை மறுமை நலனெல்லாம்
இறைவா எமக்கு வழங்கிடுவாய்
வெம்மை நெருப்பை விட்டெம்மை
விரைந்தே காப்பாய் தூயவனே
விரைந்தே காப்பாய் தூயவனே
(எங்கும் நிறைந்த)
உந்தன் வேதம் குர்ஆனை
உள்ளம் குளிர ஓதிடவும்
உன் திருத்தூதர் நபிவழியில்
உகப்பாய் நாளும் ஏகிடவும்
உண்மை அடியார் யாரிடமும்
உவகையுடன் நாம் பழகிடவும்
உன் அருள் இங்கு யாம் பெறவே
உள்ளம் விரும்பி வேண்டுகின்றோம்
உள்ளம் விரும்பி வேண்டுகின்றோம்
(எங்கும் நிறைந்த)
ஹஸ்பி ரப்பி ஜல்லல்லாஹ்
மாfபி கல்பி கைருல்லாஹ்
நூரே முஹம்மது ஸல்லல்லாஹ்
லா இலாஹ இல்லல்லாஹ்
லா இலாஹ இல்லல்லாஹ்
Qaseedatul Burdah(The poem of the scarf) : Chapter One : Concerning the love of Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam)
In this chapter Allamah Busri(Rahmathullaahi Alaih) speaks of his love for Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam). He tries to conceal this love and who his beloved is. For this reason he has not mentioned the name of Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam), directly in the whole chapter. By mentioning places and things close to Madinah, he alludes to Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam). Due to this excessive love and devotion for Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam), he has become completely restless, thus exposing this love to everyone.
Is it because of your remembrance of the neighbours of Dhi-salam.
That tears mixed with blood are flowing (from your eyes).
Or is it because of the breeze blowing from Kaazimah.
Or it is the lightning struck in the darkness of the night Idam
What has happened to your eyes, (the more) you tell them to stop, the more they continue flowing.
What is the matter with your heart, (the more) you tell it to come to its senses, (the more it is distracted).
While his eyes are shedding tears and his heart is glowing.
Nor would you become restless at the remembrance of the cypress (tree) the high mountain.
Borne against you by (such) reliable witnesses as your yours and your illness.
Love has ingrained two lines of fear, and withered your face.
On your cheeks like yellow rose and the reddish tree.
And love transforms pleasure into pain.
From me to you if you do justice, you would not reproach me.
From those who malign (me), nor is there (something to) check my agony.
For verily a lover is deaf to those who advise him.
(Wisdom) in the advice of the elders is above suspicion.
The reason for Imaam Busri(Rahmathullaahi 'Alaih) writing Qasidah Burdah (The Poem of Scarf)
The writer HAZRAT IMAAM SAALIH SHARA-FUD-DEEN ABU ABDULLAH MUHAMMAD BIN HASAN AL-Busri RAHMATHULLAAHI ALAIH had become paralysed. His doctors and physicians gave up all hope of his recovery. Eventually in this state of complete helplessness and despair he composed this poem expressing the grandeur and excellence of Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam). Using this as his sole means of asking Allah Tha'alaa to cure him from his illness. He isolated himself in a quiet place one Thursday night and with complete devotion, concentration and sincerity/ began reciting this poem. While reciting it sleep overcame him. He had a vision of Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam). He told Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam) of his illness whereupon Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam) passed his blessed hand over Imam Busri's body. Through the barakat and blessing of Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam) Allah Tha’alaa granted him complete cure from his paralysis. When he awoke he found a scarf or shawl on his body which he had seen Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam) place on his paralysed limbs. This resulted in the poem being named "Qasidah Burdah" (The Poem of the Scarf).
In the morning when due to some necessity. he went to the bazaar, a pious dervish greeted him with salaamand requested him to recite the qasidah which he had composed in praise of Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam). Imaam Busri(Rahmathullaahi Alaih) said that I have composed many poems in praise of Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam), which one do you wish to hear? The dervish replied: 'The one which begins with, A-min Tazak-kurin (i.e. Qasidah Burdah)". Upon this request Imaam Busri(Rahmathullaahi Alaih) became wonder struck and said, "I take an oath that no one knows about this poem. Tell me the truth, from whom did you hear about it?" The dervish replied, "I take an oath by Allah that I heard it from you last night when in a dream you had recited it to Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam), whereupon Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam) became attentive towards you and because of its blessings Allah Tha'alaa granted you complete cure from your ailment".
When Imaam Busri(Rahmathullaahi Alaih) gave this poem to the dervish his secret became known to all the people and its barakat and blessings too became general for all.
When this poem reached Baha-ud-deen the governor of the country named Tahir,he so highly regarded and respected it that he would stand while listening to it.
It is also narrated that Sa'aadud-deen Farouqi, who was a viceroy of Baha-ud-deen, had became blind. In a dream he saw a pious person who told him to take the Qasidah Burdah from Baha-ud-deen and place it on his eyes. In the morning he told Baha-ud-deen about this dream. The Qasidah Burdah was brought and with full sincerity and conviction Sa'aadud-deen placed it on his eyes. Through its barakat Allah Ta'alaa granted him complete cure and restored his eyesight.
In the morning when due to some necessity. he went to the bazaar, a pious dervish greeted him with salaamand requested him to recite the qasidah which he had composed in praise of Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam). Imaam Busri(Rahmathullaahi Alaih) said that I have composed many poems in praise of Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam), which one do you wish to hear? The dervish replied: 'The one which begins with, A-min Tazak-kurin (i.e. Qasidah Burdah)". Upon this request Imaam Busri(Rahmathullaahi Alaih) became wonder struck and said, "I take an oath that no one knows about this poem. Tell me the truth, from whom did you hear about it?" The dervish replied, "I take an oath by Allah that I heard it from you last night when in a dream you had recited it to Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam), whereupon Seyyidina Rasoolullaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam) became attentive towards you and because of its blessings Allah Tha'alaa granted you complete cure from your ailment".
When Imaam Busri(Rahmathullaahi Alaih) gave this poem to the dervish his secret became known to all the people and its barakat and blessings too became general for all.
When this poem reached Baha-ud-deen the governor of the country named Tahir,he so highly regarded and respected it that he would stand while listening to it.
It is also narrated that Sa'aadud-deen Farouqi, who was a viceroy of Baha-ud-deen, had became blind. In a dream he saw a pious person who told him to take the Qasidah Burdah from Baha-ud-deen and place it on his eyes. In the morning he told Baha-ud-deen about this dream. The Qasidah Burdah was brought and with full sincerity and conviction Sa'aadud-deen placed it on his eyes. Through its barakat Allah Ta'alaa granted him complete cure and restored his eyesight.
The Excellence of Knowledge
The condition of Muslims today, especially the youth, is due to our ignorance and lack of interest in seeking knowledge. Hereunder Insha Allaah we will learn about the importance and excellence Allaahu Tha’alaa and His Beloved Rasool (Sallallaahu Alaihi Wasallam) have placed in knowledge.
Hujjatul Islam Hazrat Imam Ghazzali (Radhiyallaahu 'Anh) states that knowledge is the foundation of every action and the pivot of religion. The goodness in this world and the hereafter cannot be attained without knowledge, nor can belief (Eemaan) be perfected without it. Therefore it is said that an ignorant cannot recognize Allaahu Tha’alaa. It is further stated that there is no path that leads to Allaahu Tha’alaa that is faser than knowledge and the biggest obstacle between you and Almighty Allaah is ignorance. [Fadlul-I’lm-wal-Ulama]
Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said, “The destruction of my followers lies in two things; giving up knowledge and amassing wealth.” Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) has also stated that anyone cursed by Allaahu Tha’alaa is removed from knowledge and that there is no bigger poverty than ignorance. [Makashifatul Quloob]
Hazrat Imam Isma’il bin Abi Rajaa (Radhiyallaahu 'Anh) states that he saw Imam Muhammad (Radhiyallaahu 'Anh) in a dream and inquired of his welfare. The Imam (Radhiyallaahu 'Anh) said that Allaahu Tha’alaa Pardoned him and Said: “If I had Ordained to punish you then I would not have blessed you with knowledge.” [Durre Mukhtar]
Sayyiduna Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) further stated, “When Allaahu Tha’alaa Intends to do good to anyone, He makes him knowledgeable in the matters of Deen.” [Sahih Bukhari; Tirmidhi]
It is recorded that two persons were mentioned in the presence of Sayyiduna Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam), an Aabid (worshipper) and an Aalim (learned). The Beloved Rasool (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said, “The merit of an Aalim over an Aabid is like my prominence over an insignificant amongst you.” [Tirmidhi]
It is reported that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said, “Allaah is Most Generous and I am the most charitable amongst mankind, and after me the most generous amongst you is he who seeks knowledge and propagates it.” [Bayhaqi]
Imam Zahbi (Radhiyallaahu 'Anh) reports that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said that on the Day of Judgment the ink of the Ulama and the blood of the Martyrs will be brought forward and the ink of the Ulama will be superior to the blood of the Martyrs.
It is stated that on the Day of Judgment Allaahu Tha’alaa will order the Ulama and the Shuhada to enter Jannat. The Ulama will say, “O Allaah, It is we who taught the people to worship You and make Jihad.” Allaahu Tha’alaa will state, “To Me, you are like My angels. Seek pardon for whom you desire and I will accept it.” The Ulama will then intercede for the people and they will be sent to Jannat. [Ihya-ul-Uloom]
It is stated in the Hadith Shareef that if a person seeks one section of knowledge to educate others, Allaahu Tha’alaa will bless him with the reward of seventy Siddiqeen. [Fadlul-I’lm-wal-Ulama]
Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) has said, “When a person travels in search of knowledge, the angels spread their wings under his feet, the earth, skies and fish of the ocean make Dua for him.” [Mu’alim Al-Tanzeel]
It is further narrated from Hazrat Abu Darda (Radhiyallaahu 'Anh) that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said: “If one takes a single step in search of knowledge, then Allaahu Tha’alaa will lead him on one of the paths of Jannah, and verily, the angels spread their wings of mercy for a student. Indeed, all the dwellers of earth, the skies and also the fish of the oceans seek pardon for a scholar of Deen. And verily, the prominence of a scholar over a worshipper is similar to the excellence of the full moon over the stars. Undoubtedly, the Ulama are the successors of the Prophets and they do not leave any wealth behind besides knowledge. Hence, one who has acquired knowledge has indeed achieved a great share of wealth.” [Tirmidhi]
It is stated that indeed Allaahu Tha’alaa, His angels, the dwellers of the earth and skies, the ants in their holes and even the fish collectively send blessings on one who seeks knowledge and teaches others. [Tirmidhi]
“When a person travels in search of knowledge, then Allaahu Tha’alaa makes his journey easy towards Jannah. And when people leave the Masjid and assemble to recite the Holy Qur’an and teach it, Divine Mercy descends on them and the Rahmah of Almighty Allaah enshrouds them. The angels of mercy also surround them while Allaahu Tha’alaa Praises them and tells the angels how pleased He is with them.” [Sahih Muslim]
Hazrat Abu Zarr (Radhiyallaahu 'Anh) narrates that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said: “To be present in the Majlis of an Aalim is better than performing a thousand Rakaats of Salaah, visiting a thousand sick people and being present in a thousand Janaazas.” Someone asked, “Ya Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam), what about the Tilaawat of the Qur’an?” (Meaning the presence of an Aalim in a Majlis as better than the recitation of the Holy Qur’an?) Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) replied, “Can one derive the benefits of the Qur’an without knowledge?” [Lisaanul Mizaan]
Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) also stated, “A single Faqi (Jurist) is more heavy on the Cursed Shaitaan than a thousand worshippers.” [Lisaanul Mizaan] This is obvious because a worshipper worships to save his own soul while a Faqi educates and saves a nation from the evils of the Shaitaan.
Hazrat Ali Al Murtaza (Radhiyallaahu 'Anh) states: “An Aalim is more superior than a Mujaahid and one who observes fast and stays awake all night in Ibaadat.”
Hazrat Imam Ghazzali (Radhiyallaahu 'Anh) reports that a single sight of the face of an Aalim is more virtuous than an entire year’s devotion of Salaah and Fasting.
Hazrat Abu Darda (Radhiyallaahu 'Anh) states that he regards the learning of a single rule of Islam as more virtuous than staying awake all night in Ibaadat.
Hazrat Umar Farooq (Radhiyallaahu 'Anh) states that the death of a thousand devotees, who stay awake at night in worship and observe fast in the day, is of no comparison to the Sabr (patience) that a single Aalim exercises on the Haraam and Halaal of Allaahu Tha’alaa. [Fadlul-I’lm-wal-Ulama]
May Allaahu Tha’alaa grant us the Taufeeq to become seekers of knowledge and to remain as such until our last breath in this world, Ameen.
Hujjatul Islam Hazrat Imam Ghazzali (Radhiyallaahu 'Anh) states that knowledge is the foundation of every action and the pivot of religion. The goodness in this world and the hereafter cannot be attained without knowledge, nor can belief (Eemaan) be perfected without it. Therefore it is said that an ignorant cannot recognize Allaahu Tha’alaa. It is further stated that there is no path that leads to Allaahu Tha’alaa that is faser than knowledge and the biggest obstacle between you and Almighty Allaah is ignorance. [Fadlul-I’lm-wal-Ulama]
Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said, “The destruction of my followers lies in two things; giving up knowledge and amassing wealth.” Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) has also stated that anyone cursed by Allaahu Tha’alaa is removed from knowledge and that there is no bigger poverty than ignorance. [Makashifatul Quloob]
Hazrat Imam Isma’il bin Abi Rajaa (Radhiyallaahu 'Anh) states that he saw Imam Muhammad (Radhiyallaahu 'Anh) in a dream and inquired of his welfare. The Imam (Radhiyallaahu 'Anh) said that Allaahu Tha’alaa Pardoned him and Said: “If I had Ordained to punish you then I would not have blessed you with knowledge.” [Durre Mukhtar]
Sayyiduna Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) further stated, “When Allaahu Tha’alaa Intends to do good to anyone, He makes him knowledgeable in the matters of Deen.” [Sahih Bukhari; Tirmidhi]
It is recorded that two persons were mentioned in the presence of Sayyiduna Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam), an Aabid (worshipper) and an Aalim (learned). The Beloved Rasool (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said, “The merit of an Aalim over an Aabid is like my prominence over an insignificant amongst you.” [Tirmidhi]
It is reported that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said, “Allaah is Most Generous and I am the most charitable amongst mankind, and after me the most generous amongst you is he who seeks knowledge and propagates it.” [Bayhaqi]
Imam Zahbi (Radhiyallaahu 'Anh) reports that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said that on the Day of Judgment the ink of the Ulama and the blood of the Martyrs will be brought forward and the ink of the Ulama will be superior to the blood of the Martyrs.
It is stated that on the Day of Judgment Allaahu Tha’alaa will order the Ulama and the Shuhada to enter Jannat. The Ulama will say, “O Allaah, It is we who taught the people to worship You and make Jihad.” Allaahu Tha’alaa will state, “To Me, you are like My angels. Seek pardon for whom you desire and I will accept it.” The Ulama will then intercede for the people and they will be sent to Jannat. [Ihya-ul-Uloom]
It is stated in the Hadith Shareef that if a person seeks one section of knowledge to educate others, Allaahu Tha’alaa will bless him with the reward of seventy Siddiqeen. [Fadlul-I’lm-wal-Ulama]
Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) has said, “When a person travels in search of knowledge, the angels spread their wings under his feet, the earth, skies and fish of the ocean make Dua for him.” [Mu’alim Al-Tanzeel]
It is further narrated from Hazrat Abu Darda (Radhiyallaahu 'Anh) that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said: “If one takes a single step in search of knowledge, then Allaahu Tha’alaa will lead him on one of the paths of Jannah, and verily, the angels spread their wings of mercy for a student. Indeed, all the dwellers of earth, the skies and also the fish of the oceans seek pardon for a scholar of Deen. And verily, the prominence of a scholar over a worshipper is similar to the excellence of the full moon over the stars. Undoubtedly, the Ulama are the successors of the Prophets and they do not leave any wealth behind besides knowledge. Hence, one who has acquired knowledge has indeed achieved a great share of wealth.” [Tirmidhi]
It is stated that indeed Allaahu Tha’alaa, His angels, the dwellers of the earth and skies, the ants in their holes and even the fish collectively send blessings on one who seeks knowledge and teaches others. [Tirmidhi]
“When a person travels in search of knowledge, then Allaahu Tha’alaa makes his journey easy towards Jannah. And when people leave the Masjid and assemble to recite the Holy Qur’an and teach it, Divine Mercy descends on them and the Rahmah of Almighty Allaah enshrouds them. The angels of mercy also surround them while Allaahu Tha’alaa Praises them and tells the angels how pleased He is with them.” [Sahih Muslim]
Hazrat Abu Zarr (Radhiyallaahu 'Anh) narrates that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) said: “To be present in the Majlis of an Aalim is better than performing a thousand Rakaats of Salaah, visiting a thousand sick people and being present in a thousand Janaazas.” Someone asked, “Ya Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam), what about the Tilaawat of the Qur’an?” (Meaning the presence of an Aalim in a Majlis as better than the recitation of the Holy Qur’an?) Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) replied, “Can one derive the benefits of the Qur’an without knowledge?” [Lisaanul Mizaan]
Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) also stated, “A single Faqi (Jurist) is more heavy on the Cursed Shaitaan than a thousand worshippers.” [Lisaanul Mizaan] This is obvious because a worshipper worships to save his own soul while a Faqi educates and saves a nation from the evils of the Shaitaan.
Hazrat Ali Al Murtaza (Radhiyallaahu 'Anh) states: “An Aalim is more superior than a Mujaahid and one who observes fast and stays awake all night in Ibaadat.”
Hazrat Imam Ghazzali (Radhiyallaahu 'Anh) reports that a single sight of the face of an Aalim is more virtuous than an entire year’s devotion of Salaah and Fasting.
Hazrat Abu Darda (Radhiyallaahu 'Anh) states that he regards the learning of a single rule of Islam as more virtuous than staying awake all night in Ibaadat.
Hazrat Umar Farooq (Radhiyallaahu 'Anh) states that the death of a thousand devotees, who stay awake at night in worship and observe fast in the day, is of no comparison to the Sabr (patience) that a single Aalim exercises on the Haraam and Halaal of Allaahu Tha’alaa. [Fadlul-I’lm-wal-Ulama]
May Allaahu Tha’alaa grant us the Taufeeq to become seekers of knowledge and to remain as such until our last breath in this world, Ameen.
Love For Our Beloved Master Muhammad Mustafa (Sallallaahu Alaihi Wasallam)
It was in his Sadaqaah that the entire universe came into existence. It was for his welcome, and to inform the creation of his coming, that Allaahu Tha'alaa sent various Prophets on earth. He is the Noor of Allaahu Tha'alaa, leader and Imam of the Ambiya and the Rasools. He is the hope of the distraught and the intercessor for the sinners. He is the Maalik of Jannat and the distributor of the Ne’mats (bounties) of Almighty Allaah. He is the pride and honour of the skies and of the earth. Even the Throne and the rest of the universe rejoiced on the birth of our most Beloved Aaqa Muhammad Mustafa (Sallallaahu Alaihi Wasallam).
Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) is not only the perfect human being but he is the splendour of humanity. He is not only for a single nation, one city, one town or one country but he is the mercy unto the worlds until Qiyaamah. All the successes and benefits of the world are under the feet of Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam). All the levels and paths that lead to Almighty Allaah find their basis from him. Thus we should remember him in every breath, on every step and in every time.
A Muslim may perform Salaah, keep Roza and perform many Hajj, but until he does not make his heart the city of love for the Holy Prophet (Sallallaahu Alaihi Wasallam), his faith is incomplete. Hazrat Anas (Radhiyallaahu 'Anh) states that Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) once said that none amongst you is a true believer unless he loves me more than his life, family, parents and belongings.[Bukhari : 14,15 ; Muslim : 49-69, 44,70 ; Ibnu Maajaah : 67 ; Nasaee : 8-114 ; Musnad Ahamed : 3-288 ; Mishkath : 7-12]
Allaahu Tha'alaa loves Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) so dearly that He swears an oath on the city, era and age of the Holy Prophet (Sallallaahu Alaihi Wasallam). With His name Allaahu Tha'alaa always mentions the name of the Prophet (Sallallaahu Alaihi Wasallam), showing his excellence. When Allaahu Tha'alaa spoke of other Ambiya, He used their names, but for Huzoor (Sallallaahu Alaihi Wasallam) He used his blessed titles. He loves him so much that He and His Angels send Salaams to Nabi-e-Kareem (Sallallaahu Alaihi Wasallam)
“Indeed Allaah and His angels send blessings on the Prophet; O People who Believe! Send blessings and abundant salutations upon him. (Everlasting peace and unlimited blessings be upon the Holy Prophet Muhammad.)” (Al-Quran 33:56)
Love for the Holy Prophet (Sallallaahu Alaihi Wasallam) is love for Almighty Allaah. Without his obedience, there is no obedience to Allaahu Tha'alaa. Not only should we send peace and salutations but we should spread the teachings of his life and the Sunnah of Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam). It is useless calling his name while being disobedient to him. If you love him, you will be steadfast in your Salaah. You will never lie and commit sin. A true lover will never do anything that is Haraam. He will always serve the servants of Allaahu Tha'alaa and follow the Sunnah of the Holy Prophet (Sallallaahu Alaihi Wasallam).
He who loves him truly will not have pride and will not show disrespect to elders and youngsters. He will always be patient and grateful. The reason for this is that true love holds great tests and success is to accept the beloved totally. True love and respect for the Holy Prophet (Sallallaahu Alaihi Wasallam) is the first condition of Imaan.
The following incidents serve to teach us how to love Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) the way the Sahaabah loved him:
After the Battle of Uhud, when Hazrat Owais Qarni(Radhiyallaahu 'Anh) came to know that RasoolAllaah(Sallallaahu Alaihi Wasallam) had lost a few teeth during the encounter, so he himself broke all his teeth one by one till none was left - as he did not know exactly how many or which ones were lost by Sallallaahu Alaihi Wasallam. His extreme love for RasulAllaah (SAllaahu Alaihi Wasallam) made him question why he should have teeth when RasulAllaah (SAllaahu Alaihi Wasallam) had lost his own.
During the Battle of Uhud, when an Ansari woman was told that her father, brother and husband had all become Shaheed, she did not become disturbed but rather continued to ask of Rasoolullaah’s (Sallallaahu Alaihi Wasallam) condition, and after being told that he was safe and sound, then too was she not satisfied. It was only until she had seen the Holy Prophet’s (Sallallaahu Alaihi Wasallam) blessed face with her own two eyes that she exclaimed, “When you are present, there is no sorrow of anything else.” [Seerat ibn Hishaam]
When Hazrat Bilaal (Radhiyallaahu 'Anh) was near to passing away, his wife said out of sadness, “What sadness is this?” Hearing this he exclaimed from his deathbed, “What happiness is this! Tomorrow I shall meet all my friends, Muhammad (Sallallaahu Alaihi Wasallam) and his companions.” [Zarqaani ala-Mawaahib]
It has also been stated by Hazrat Anas (Radhiyallaahu 'Anh), “Once, a tailor invited the Holy Prophet (Sallallaahu Alaihi Wasallam) for a meal, and I had also accompanied him to go there. He presented us with bread and a curry which had pieces of meat and kaddu (calabash) in it. I saw Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) searching for the pieces of kaddu to eat, and from that day, I always loved to eat kaddu.” [Bukhari Shareef]
It has been reported that once, in the gathering of Imam Abu Yusuf (Radhiyallaahu 'Anh) (the student of Imam Abu Hanifah (Radhiyallaahu 'Anh)), the narration of kaddu being beloved to Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) was mentioned before him. At this time, someone from the gathering said, “I do not like it.” An infuriated Imam Abu Yusuf (Radhiyallaahu 'Anh) then took out his sword and exclaimed, “Renew your Imaan; if not, I shall kill you!” [Mirqaat]
This was the love that the Sahaabah had for Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) that even the slightest disrespect shown to him was severely dealt with. Many people claim to love Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam), but there are some traits of a true lover of Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) that distinguishes him from the rest of the people:
- To follow the Sunnahs, actions and orders of Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam); meaning to act upon Shariah to the best of one’s ability.
- To remember and speak of him, to read a large amount of Durood Shareef and to attend gatherings associated with him e.g. Meelad Shareef.
- To respect and revere Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) as well as those things associated with him e.g. The Sahaabah Kiraam, Ahle-Baith, Madina, his Tabarrukaat (sacred relics), the Holy Qur’an and the Ahadith.
- To stay close to the friends of Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) and to remain far from his enemies.
- To practice abstinence from the world and to maintain that being poor is more excellent than being rich. Rasoolullaah (Sallallaahu Alaihi Wasallam) once said. “Poverty reaches the person that loves me as fast as the travelling of flood water.” [Tirmidhi Shareef]
May Allaahu Tha'alaa grant us the Taufeeq to become true lovers of Rasoolullaah Sallallaahu Alaihi Wasallam and may we live and die in the love of our Beloved Aaqa Sallallaahu Alaihi Wasallam. Ameen.
மகிழ்ந்தே சொல்வோம் யாநபி
மகிழ்ந்தே சொல்வோம் யாநபி
பணிந்தே அழைப்போம் யாநபி
சொல்வோம் யாநபி யாநபி யாநபி
( மகிழ்ந்தே சொல்வோம் யாநபி )
அருளாளன் அல்லாஹ்வின்
பேரருளாய் அவதரித்தீர்கள்
அகிலம் எங்கும் தீனின்
அருட்சுடரை ஏற்றினீர்களே
( மகிழ்ந்தே சொல்வோம் யாநபி )
நூராய் இலங்கும் இறையோன்
அவன் நபியாய் மகி ஜொலித்தீர்கள்
சீராய் ஜிப்ரீல் மூலம்
அருள் மறையை ஏந்தினீர்களே
( மகிழ்ந்தே சொல்வோம் யாநபி )
மலிந்தே கிடந்தது மடமை
அதை மாய்த்திடவே உழைத்தீர்கள்
துணிந்தே விளைத்தனர் கொடுமை
அதை பொறுமையுடன் சகித்தீர்களே
( மகிழ்ந்தே சொல்வோம் யாநபி )
இறைவன் அழைப்பினை ஏற்று
விண்ணுலகம் ஏகியே அங்கு
தனியோனை தனிமையிலே
விழி நேரில் கண்டீர்களே
( மகிழ்ந்தே சொல்வோம் யாநபி )
பகை கூடும் அந்த நாளில்
படைத்தோனின் விதி ஏற்றீர்கள்
வரலாறுகள் போற்றும் ஹிஜ்ரா
வழி நோகச் சென்றீர்களே
( மகிழ்ந்தே சொல்வோம் யாநபி )
Masjid-e-Diraar
Some people say that all mosques are the ‘houses of Allah’ and that they all deserve the same respect. Hereunder we will Insha Allah see proof from the Holy Qur’an and Ahadith that this is actually incorrect. There are some mosques that do not deserve any respect at all, and in fact Rasoolullah (Sallallahu Alaihi Wasallam) once actually ordered the Blessed Sahaabah to burn and demolish a Masjid known as Masjid-e-Diraar.
To learn more about the incident involving Masjid-e-Diraar, we turn to the Glorious Qur’an, in which Allah Ta’ala states, “And those who have built a mosque in order to commit mischief and spread infidelity and to cause dissension among Muslims, and as an ambush for him who is already against Allah and His Messenger from before. And they will surely swear that we desired only good. And Allah bears witness that they are certainly liars.” [Surah 9, Verse 107]
Some hypocrites (Munaafiqeen) of Madina Munawwarah built a mosque called Masjid-e-Diraar near Masjid-e-Quba with the intention of decreasing the congregation at this blessed mosque. Also, their evil intention was that whenever the sinful priest Abu Amir came secretly to Madina Shareef he would inwardly plot against the Muslims, but outwardly tell Rasoolullah (Sallallahu Alaihi Wasallam) that we have built this mosque for the convenience of the old and the sick. He even requested Rasoolullah (Sallallahu Alaihi Wasallam) to perform one Salaah in it to bless the mosque. Almighty Allah stopped His Beloved Rasool (Sallallahu Alaihi Wasallam) from doing this. The Holy Prophet (Sallallahu Alaihi Wasallam) then gave the order to demolish this mosque. According to his command it was demolished and burnt. From this we learn that one should not perform Salaah in unlawful mosques. [Tafseer Noorul Irfaan]
The intention of the hypocrites was that those who came to Masjid-e-Quba to perform their Salaah should become disunited, so that some Muslims should go to their mosque, thereby decreasing the congregation in Masjid-e-Quba. The hypocrites should gather in this mosque of theirs to plot against Islam and it was to be a mosque during the day and a committee house at night.
From this issue it can be deduced that without any valid religious reason one should not build another mosque in close proximity of an existing mosque as this can cause the first mosque to be deserted. We further learn that the mosques should not be built for the purpose of conspiring against one another, as such a mosque would be considered under the law of Masjid-e-Diraar. [Tafseer Noorul Irfaan]
Due to the evil intentions of the hypocrites, Allah Ta’ala told His Beloved Habeeb (Sallallahu Alaihi Wasallam), “You never enter that mosque. No doubt, the mosque whose foundation has been laid on righteousness from the very first day is worthy that you may stand therein. There are such people who desire to be well purified and Allah loves the pure.” [Surah 9, Verse 108]
Allah Ta’ala states in this verse that the mosque built on evil intentions is not worthy of the Beloved Habeeb’s (Sallallahu Alaihi Wasallam) blessed presence. Therefore He stopped His Beloved Rasool (Sallallahu Alaihi Wasallam) from even entering Masjid-e-Diraar, which would be beyond the pure and exalted status of Rasoolullah (Sallallahu Alaihi Wasallam).
“The mosque whose foundation has been laid on righteousness” refers to Masjid-e-Quba which is situated in the old section of Madina Shareef. Rasoolullah (Sallallahu Alaihi Wasallam) himself laid the foundation of this mosque and until the Messenger of Allah (Sallallahu Alaihi Wasallam) stayed there, he continued to perform his Salaah therein. Then, after moving to the new section of Madina Shareef he would go to Masjid-e-Quba every Saturday. In the Hadith Shareef it is stated that performing Salaah in Masjid-e-Quba is equivalent to the reward of one Umrah. [Tafseer Noorul Irfaan]
From this verse we learn that we should not perform Salaah in the mosques of infidels, hypocrites, apostates etc. as these are not Islamic mosques. These would not be given the respect of mosques. If any infidel grants a large sum of money to a believer who then builds a mosque out of that money, it would be permissible to do that because that believer is now the owner of that money and the change of ownership brings about a change in the law that applies. [Tafseer Noorul Irfaan]
It is further stated that if any mosque is built for the sake of pride, showing off etc. and not for gaining the sole pleasure of Almighty Allah, or built with unlawful money, it would also be regarded like Masjid-e-Diraar. Mosques should therefore be built in a spirit of sincerity and out of lawfully earned money. [Tafseer Madaarik]
Allah Ta’ala then says in the Holy Qur’an, “Then is he better who laid the foundation upon the fear of Allah and His Pleasure or he who laid his foundation on the brink of a falling pit and then fell with it in the fire of hell? And Allah does not give way to unjust people.” [Surah 9, Verse 109]
“Who laid the foundation upon the fear of Allah and His Pleasure” refers to the Ansaars of Masjid-e-Quba, whose piety and fear of Allah Ta’ala has been testified in the Holy Qur’an and that these people built this mosque in a spirit of sincerity which was accepted by Allah Almighty. If anyone doubts their faith and piety, they are rejecting this verse. [Tafseer Noorul Irfaan]
“Who laid his foundation on the brink of a falling pit” refers to the foundation of Masjid-e-Diraar and to the outward Salaah and fasting of those hypocrites who had been responsible for the building of Masjid-e-Diraar. [Tafseer Noorul Irfaan]
We see today the same hypocrisy in the Wahaabis who go around inviting people to Salaah, Fasting, Hajj and Zakaat yet in their hearts they hold corrupt and blasphemous beliefs and aim only to insult the exalted dignity of our Beloved Master Muhammad Mustafa (Sallallahu Alaihi Wasallam).
We also learn that all the deeds of the hypocrites are like the hollow structures of Masjid-e-Diraar which would cave in and be destroyed. The mosque of the hypocrites and the hypocrites themselves are like those who would cave into the fire of hell. Hazrat Jabir (Radiallahu Ta’ala Anh) says that when this mosque was being demolished at the instruction of Rasoolullah (Sallallahu Alaihi Wasallam), “I saw smoke of hell emanating from it!” [Tafseer Roohul Bayaan] We further learn from this that one should not accept a person’s piety merely from his sweet talk and outward piety. [Tafseer Noorul Irfaan] This is in fact the aim of the Wahaabis, who try to mislead the Muslims with their false outward piety. May Allah Ta’ala protect us from their fitna!
Lastly, Allah Ta’ala says about the hypocrites and their Masjid, “The building which they have built will continue to waver in their hearts until their hearts may be cut into pieces. And Allah is All Knowing, Wise.” [Surah 9, Verse 110]
By this is meant that the hypocrites will feel the sorrow of the demolition of their mosque until death and they will feel the pain until their hearts are crushed from the embarrassment of their hypocrisy. We learn from this incident that one has to remove the real cause of mischief, even if it presents itself in a beautiful image. This building of the hypocrites, though it was in the form of a mosque, was the root cause of mischief hence it had to be demolished. [Tafseer Noorul Irfaan]
Therefore we learn from this incident that not all mosques deserve the same respect. We can also understand why A’la Hazrat Imam Ahle Sunnat Imam Ahmad Raza Khan (Radiallahu Ta’ala Anh) said that the Masjid built by the Wahaabis is similar to a house. [Al Malfooz Shareef, Vol. 1] His statement was based on the Qur’an and Hadith, as we have seen above, that the Masjid of the hypocrites does not deserve the respect of a Masjid.
May Allah Ta’ala in His Infinite Mercy grant us the Taufeeq to stay away from the Mosques of the hypocrites and may He save us from the fitna of the corrupt and misled sects, Ameen.
முஹியித்தீன் மாலை
அருளும் அன்பும் நிறைந்தோனாம் ஆதி பெரியோன் அல்லாஹ்வின்
பெருகும் ஞானச் சுடரொளியின் பெயரே குத்பு முஹியித்தீனே
ஈரான் நாட்டு தபரீஸின் இலங்கும் ஜீலான் நகரத்தின்
பேராம் நீபுச் சிற்றூரில் பிறந்தார் ஷெய்கு முஹியித்தீனே
எழிலார் ஹிஜ்ரி நானூறும் எழுபதும் சென்று ரமழானின்
வழியாய் வந்த முதற் பிறையில் வடிவாய் வந்தார் முஹியித்தீனே
பெரியார் செய்யிது அபூசாலிஹ் பெண்கள் திலகம் பாத்திமா
அரியார் பெற்றோர் இருவர்க்கும் அணியாய் வந்தார் முஹியித்தீனே
பெருமான் நபிகள் சந்ததியில் பெரியார் ஹஸன் ஹுஸைன் மரபில்
பெருகும் தலைமுறை ஈரேழின் பேறே கௌது முஹியித்தீனே
அறியாக் குழவிப் பருவத்தே அருமை ரமழான் மாதத்தே
நெறியாய்ப் பகல்பால் அருந்தாமல் நேர்மை காத்தார் முஹியித்தீனே
சின்னஞ்சிறிய பிராயத்தில் சீரார் தந்தை மறைந்தேக
அன்னையர் அன்பு பார்வையிலே அறிவை வளர்த்தார் முஹியித்தீனே
இறையின் னுரையாம் திருமறையை இன்பே மொழியும் ஏழாண்டில்
நிறைவாயுள்ள ஏடேத்தும் நீர்மை ஹாபிஸ் முஹியித்தீனே
மறையை ஓதும் பள்ளியிலே மாணவர் நோக்கி வானவர்கள்
இறையின் நேயர்க்கிடமளிக்க இயம்பக் கண்டார் முஹியித்தீனே
அலையார் பதினென் ஆண்டகையை அறிவுத் தாகம் மேலிட்டு
கலையார் பக்தாத் சுனையாடும் கருத்தைக் கொண்டார் முஹியித்தீனே
ஊறும் அன்பை உள்வைத்தே உண்மை உயர்வை முன்வைத்த
பேறாம் அன்னை ஆசியுடன் பேரு ரேகும் முஹியித்தீனே
வழியிற் கொள்ளை செய்வோரை வாய்மை நெறியிற் செலுத்துந்தீன்
வழியிற் போக்கி அன்னையுரை வன்மை காட்டும் முஹியித்தீனே
அரிய அரபும் இலக்கியமும் அண்ணல் நபியின் மணிமொழியும்
பெரியோன் மறையின் விரிவுரையும் பிக்ஹூம் பயின்றார் முஹியித்தீனே
கைப் பொருளதனைப் பிறர்க்குதவி கடும்பசி வறுமைக் குள்ளாகி
மெய்ப்பொருள் தேடி ஏழாண்டில் மேதையானார் முஹியித்தீனே
ஹம்மாத் ஷெய்கின் போதனையால் ஆத்ம ஞானப் பயிற்சியினை
செம்மையாக மூன்றாண்டில் செய்து முடித்தார் முஹியித்தீனே
இறையின் வீடாம் கஃபாவை இதயங் குளிரச் சுற்றுகையில்
நிறையும் ஞான உணர்வுற்று நெஞ்சம் மலர்ந்தார் முஹியித்தீனே
கதிரோன் எரிக்கும் கற்காட்டில் கருணை நாயகன் அருள் வேண்டி
அதிரா முறையில் ஐம்புலனும் அடக்கியாண்டார் முஹியித்தீனே
தனித்தும் விழித்தும் புசியாமல் தண்ணீர் கூட அருந்தாமல்
அனைத்தும் துறந்தே மூன்றாண்டின் அருந்தவ மாற்றும் முஹியித்தீனே
மாதவஞ் செய்ய கண்டோர்கள் மாய்ந்தாரெனவே எடுத்தேகி
ஓதும் இறுதிச் சடங்காற்ற உணர்வு பெற்றார் முஹியித்தீனே
நபிமார் ஒலிமார் ஞானியரை நாடும் முறையில் சோதிக்கும்
நபியார் ஹிழ்ரின் போதனையால் நலமே பெற்றார் முஹியித்தீனே
வாழும் நகரை விட்டேகி வறண்ட பதினோராண்டுகளும்
பாழும் அஜமிக் கோட்டைக்குள் பாங்காய் உயர்ந்தார் முஹியித்தீனே
பற்றையற்றோன் பற்றுறவே பான்மறை முழுதும் இரவோதி
ஒற்றைக் காலில் நோற்றிறையின் ஒளியைக் கண்டார் முஹியித்தீனே
இரவுத் தொழுகை வுளுவுடனே இனிய பஜ்ரின் வணக்கத்தை
மரபு படியே பல்லாண்டு மகிழ்வாய் முடித்தார் முஹியித்தீனே
என்றும் நின்று குன்றாமல் ஏற்றுச் செய்த உயர்வினைகள்
இன்றும் அன்றும் பார்காணா இணையில் தவமே முஹியித்தீனே
அஞ்சக் கொஞ்சும் ஷைத்தானின் அன்புக் கெஞ்சி துஞ்சாமல்
நெஞ்சம் மிஞ்சும் வாஞ்சை மிக நஞ்சம் கொன்றார் முஹியித்தீனே
இதயப் பூங்கா மக்காவில் இரண்டாம் ஹஜ்ஜை நிறைவேற்றி
உதயச் சுடராம் பெருமான்பால் உவந்தே சென்றார் முஹியித்தீனே
அருமைப் பாட்டார் அருகுற்றார் அன்பை பொழிந்து நெகிழ்வுற்றார்
ஒருமை காண நாற்பது நாள் ஒன்றித் தோய்ந்தார் முஹியித்தீனே
மருளிற் சிக்கும் இனத்தோரை மதியால் தெருட்ட வழிகாட்டும்
கருணை பொழிலாம் நாயகரைக் கனவிற் கண்டார் முஹியித்தீனே
எல்லாம் வல்லோன் இன்னருளால் ஏந்தல் நபிகள் பொன்னுரையால்
நல்லார் அலியின் ஆசியினால் நாநல முற்றார் முஹியித்தீனே
பக்திச் சுடராம் நல்லுரையை பாபுல் அஜ்ஸாம் பள்ளியிலே
நித்தம் பருகி இன்பமுற நிறைத்தோர் கண்டார் மு ஹ்யித்தீன்
பழுமரம் நாடும் பறவைகள் போல் பயனுரை கேட்க பாரெல்லாம்
குழுமுதல் கண்டு பெருவெளியைக் குறித்தார் குத்பு முஹியித்தீனே
அரசியல் ஆள்வோர் கலீஃபாக்கள் ஆலிம் ஷெய்கு அதிபதிகள்
பரமன் படைப்பின் பல்லோர்க்கும் பண்புரை வழங்கும் முஹியித்தீனே
பொருளியல் அரசியல் சமுதாயம் போற்றும் ஞானம் அறிவியல்கள்
திருமறை நபிமொழி விளக்கமுடன் தீந்தீன் முழக்கும் முஹியித்தீனே
புத்துயிர் பெற்றார் கிறிஸ்தவர்கள் புதுநெறி கண்டார் யூதர்கள்
சித்தம் தெளிந்தார் தீயோர்கள் சிந்தைக் குளிர்ந்தார் முஹியித்தீனே
உள்ளக் கிண்ணம் நிறைவடைய உண்மை ஞானம் தேடிவரும்
கள்ளம் கொல்லும் சீடர்க்கு கௌதுல் அஃழம் முஹியித்தீனே
ஞாலம் போற்றும் அறிவு பெற நாடி வந்த மாணவர்க்குக்
கால வானில் தாரகையாம் கல்வி புகட்டும் முஹியித்தீனே
கானில் கூடிய தவமாற்றி கருத்தைத் துலக்கும் வழிகாட்டி
நானிலம் போற்றும் மெய்ஞ்ஞான நெறியைப் புகன்றார் முஹியித்தீனே
ஞானக் கடலில் வழிமாறி நடுங்கும் கலமாம் ஞானியர்க்குத்
தானங்காட்டும் ஜுதி மலை தலைமை தாங்கும் முஹியித்தீனே
எண்மாண்புடைய பாடல்கள் ஏற்றும் நல்கும் குத்பாக்கள்
நுண்மாண்புடைய கஸீதாக்கள் நுவன்றார் ஷெய்கு முஹியித்தீனே
ஆகம் நிறையும் கருத்தெல்லாம் அடக்கிக் கூறி நல்லறிவுத்
தாகம் தீர்க்கும் குன்யத்து தாலிபீன் தரு முஹியித்தீனே
அழியா தொளிரும் செல்வத்தை அளிக்கும் பத்ஹுர் ரப்பானி
வழியாய் அரிதாம் பேருரைகள் வழங்கும் வள்ளல் முஹியித்தீனே
மறைவாம் ஞானச் சுவைமல்கும் மாண்பார் புதுஹுல் கைபதனை
நிறைவாய்க்காட்டி நெஞ்சிருனை நீக்கும் காஜா முஹியித்தீனே
செயலில் நலிந்து மெலிவுற்ற செம்மை இஸ்லாம் நெறியோங்க
உயர்வாம் மருந்தால் உயிரூட்டும் உரிய மருத்துவர் முஹியித்தீனே
அருமை மனைவியர் நால்வருடன் ஆண்மக விருபத் தெழுவருடன்
இருபத் திருவர் பெண்மகவாய் இல்லில் இலங்கும் முஹியித்தீனே
மனைவியர் நலனைப் பேணிடுதல் மழலைக் குழவியை பேணிடுதல்
மனைவியின் வினைகள் ஆற்றிடுதல் மகிழ்ந்தே செய்தார் முஹியித்தீனே
காலியொருவரை நியமித்த கலீஃபா செயலைக் கண்டித்து
வேலை நீக்கி வேறொருவர் விரைவில் கண்டார் முஹியித்தீனே
கலீஃபா அளித்த பணப்பையைக் கரத்தில் எடுத்து பிழிந்தவுடன்
வலியாற் கொண்ட இரத்தமெல்லாம் வடியக் கண்டார் முஹியித்தீனே
மாதுளை வேண்டிச் சோதித்த மாசார் கலீஃபா கைதொட்ட
மாதுளையிற் புழு நெளிந்திடவும் மனத்தையளந்தார் முஹியித்தீனே
அழுக்காறுந்த அவை சேர்ந்த அறிஞர் மனத்துக் கோளறிந்தே
ஒழுக்கம் காட்டும் உரையீந்த ஒல்காப் புகழின் முஹியித்தீனே
வணிகர் பஜ்லுல்லா மகனார் வாடக் கண்ட பெருநோயைத்
தணியச் செய்தார் இறையருளால் தலைவர் தர்வேஷ் முஹியித்தீனே
உள்ளில் உள்ளும் பொருளெல்லாம் உரையால் ஊட்ட அபுல் ஹஸனார்
விள்ளற் கரிய நிலையுற்று வியந்து போற்றும் முஹியித்தீனே
மறையின் அறிவால் செருக்குற்ற மதியா இப்னு ஜௌஸீயை
மறையின் அரிய விளக்கத்தால் மதிப்பை யுணர்த்தும் முஹியித்தீனே
இன்னா நூலை மாய்த்ததனை இனிய நூலாய் மாற்றிய பின்
மன்சூர் மகனார் மனநோயை மாயச் செய்தார் முஹியித்தீனே
ஊழின் வலியைப் பேசுகையில் உடலைச் சுற்றிப் பாம்பு விழ
தாழா நின்று தானவனின் தன்மை பகர்ந்தார் முஹியித்தீனே
கல்லுங் கசியக் கனிந்துரைந்து கருத்துக்கரிய விருந்தூட்டும்
சொல்லும் செயலும் மாறாத சோபை இலங்கும் முஹியித்தீனே
தக்வா என்னும் வாள்கொண்டு தௌஹீதென்னும் படை கொண்டு
சிக்கச் செய்யும் ஷைத்தானை சிதைக்கச் சொன்னார் முஹியித்தீனே
அல்லாஹ் அவனை அஞ்சிடுக அவன் பால் தேவையை முறையிடுக
எல்லாமவனே எனமகற்கே இறுதி யுரைத்தார் முஹியித்தீனே
அல்லின் தொழுகை முடித்தார்கள் அழகாய் கலிமா நவின்றார்கள்
அல்லாஹ்வென்றார் மும்முரைகள் ஆவி துறந்தார் முஹியித்தீனே
ஆண்டுகள் தொண்ணூற் றொன்டு வரை அரிய வாழ்வாற் புகழுற்று
மாண்பாரிறையின் பணியேற்று மறைந்தார் நாதர் முஹியித்தீனே
திகழும் ரபீவுல் ஆகிர் பிறை திங்கள் வளரும் பதினொன்றில்
மகிழ்வாய் நினைவு உலகெங்கும் மங்காதொளிரும் முஹியித்தீனே
எங்கள் கௌது ஸமதானி ஏகன் கிந்தீல் நூரானி
எங்கள் குதுபு ரப்பானி ஏந்தல் சுல்தான் முஹியித்தீனே
அப்தால் மஹபூப் ஸுப்ஹானி அன்பார் மஃஷுக் ரஹ்மானி
அப்துல் காதிர் ஜீலானி ஆரிஃப் நாதர் முஹியித்தீனே
நல்லோர் பெரியோர்க் கின்னுயிரே நலமார் நெஞ்சில் மன்னுயிரே
பொல்லார்க்கிடியே றானவரே பொன்றாச் செல்வர் முஹியித்தீனே
மாசில் மணியே கண்மணியே மறையா நெறியின் மாமணியே
வீசும் பத்திச் சுடர் மணியே விளங்கும் ஜமால் முஹியித்தீனே
அகிலம் ஓங்க வருமுகிலே அமிழ்த ஞானப் பெருமுகிலே
மகிழும் தன்மை தருமுகிலே மறைமா முகிலே முஹியித்தீனே
அன்புக் கடலே அருட்கடலே அனைத்தும் கொண்ட பெருங்கடலே
இன்பக் கடலே ஆழ்கடலே இதயக் கடலே முஹியித்தீனே
செல்வப் பேறே நற்பேறே செஞ்சொல் ஊறும் பொற்பேறே
கல்விப் பேறே பக்தாதின் காவற் பேறே முஹியித்தீனே
மாதவர்க்கரசே முஹியித்தீனே மாண்பே றரசே முஹியித்தீனே
பூதலத் தரசர் மகிழ்ந்தேத்தும் புகழின் அரசே முஹியித்தீனே
காரண வாழ்வே முஹியித்தீனே கண்ணிய வாழ்வே முஹியித்தீனே
பூரண வாழ்வே முஹியித்தீனே புண்ணிய வாழ்வே முஹியித்தீனே
ஓலிகட்கொலியே முஹியித்தீனே ஒளிகட்கொளியே முஹியித்தீனே
கலிகள் தீர்க்கும் முஹியித்தீனே கரையில் ஆழி முஹியித்தீனே
நான் தான் தேய்ந்தீர் முஹியித்தீனே நோன்பான் வாழ்ந்தீர் முஹியித்தீனே
தீன்தேன் தோய்ந்தீர் முஹியித்தீனே தீன்தீன் தீந்தீன் முஹியித்தீனே
பூமான் கோமான் முஹியித்தீனே பொலிவார் சீமான் முஹியித்தீனே
ஈமான் ஓங்கும் முஹியித்தீனே இன்பே பொங்கும் முஹியித்தீனே
காவே கோவே முஹியித்தீனே கவியே கமழும் முஹியித்தீனே
பூவே நாவே முஹியித்தீனே புவியே புகழும் முஹியித்தீனே
நாதா நீதா முஹியித்தீனே ஞான மேதா முஹியித்தீனே
மாதா பாதா முஹியித்தீனே புவியே புகழும் முஹியித்தீனே
உள்ளம் பொங்கும் ஊக்கமுடன் உயர்வா யாயிரம் முறை நாமம்
விள்ளும் அன்பர் துயர் போக்க விளங்கித் தோன்றும் முஹியித்தீனே